PEYGAMBERİMİZİN, HÜKÜMDARLARI İSLÂMA DÂVETİ

Peygamberimiz (s.a.v.) Hz. Muhammed'in (a.s.m.) dini ve dâveti umumidir. Hitabı, bütün insanlığadır. Diğer peygamberler gibi bir kavme, bir kabileye, bir millete veya bir bölgeye münhasır değildir.

Cenâb-ı Hak, bir çok âyet-i kerimede bu hususu beyan buyurmuştur:

"De ki: Ey insanlar! Ben sizin hepinize, göklerin ve yerin sahibi olan Allah'ın gönderdiği peygamberim..."1

Buna binâen Peygamber Efendimizin dâveti elbette yalnız bazı Arap kabilelerine, bir takım insanlara ve belli bölgelere münhasır kalamazdı. Bütün insanlığa bu imân ve İslâm dâveti sesinin duyrulması gerekiyordu. Bunun için, Hudeybiye Sulhü sonrası en müsait bir zamandı. Zira, anlaşma gereğince 10 yıl harp yapılmayacaktı.

Hicretin 7. senesi, Muharrem ayı idi. Peygamber Efendimiz, bir gün ashab-ı kiramı toplayarak şöyle buyurdu:

"Allah, beni bütün insanlara rahmet olarak gönderdi. İslâmı yayma hususunda bana yardımcı olun! Havarilerin Meryem oğlu İsâ'ya muhâlefetleri gibi, siz de bana karşı muhalefette bulunmayın!"

Sahabîler, "Yâ Resûlallah! Havariler, Hz. İsa'ya (a.s.) nasıl muhalefet etmişlerdi?" diye sordular.

Resûl-i Ekrem şöyle izah etti: 

"Benim sizi dâvet ettiğim vazifeye, o da Havarilerini dâvet etmişti. Ancak onun yakın yere gönderdiği kimseler isteyerek gidip selâmete eriştiler. Uzak yere göndermek istedikleri kimseler ise, gitmekten kaçındılar. İsâ (a.s.), bu durumu Allah'a arzetti ve şikâyette bulundu."

"Gitmeye üşenenlerin her biri, gönderilecekleri milletlerin dillerini konuşur oldukları halde sabahladılar. İsâ (a.s.), onlara, 'Bu, Allah'ın sizin için kesinleştirdiği ve ehemmiyet verdiği bir iştir. Haydi gidiniz!' demişti. Onlar da gitmişlerdi!"2

Bunun üzerine sahabîler, "Yâ Resûlallah, biz sana bu hususta yârdımcı olacağız, bizi arzu ettiğin yere gönder." dediler.3

Kim Nereye ve Kime Gönderildi?

Bunun üzerine Resûl-i Kibriyâ Efendimiz, İslâma dâvet maksadıyla ashabından:

1) Dihyetü'l-Kelbî'yi Rum Kayseri* Heraklius'a,
2) Amr bin Ümeyye ed-Demri'yi, Habeş Necaşîsi Ashame'ye,
3) Abdullah bin Huzâfe'yi İran Kisrâsı Hüsrev Perviz'e,
4) Hanb bin Ebî Beltâa'yı Mısır Firavunu Mukavkıs'a,
5) Salit bin Amr'ı, Yemâme Valisi Havza bin Ali'ye,
6) Şuca' bin Vehb'i Gassân Meliki Münzir bin Hâris bin Ebî Şemir'e 
gönderdi.4

Gönderilen elçinin hepsi de gönderildikleri memleketlerin dillerini biliyorlardı. Peygamber Efendimiz, bu elçilerine, mezkur hükümdarlara verilmek üzere birer mektup da yazarak teslim etti.

Mektupları yazdığı sırada, sahabîler hükümdarların mühürsüz mektup okumadıklarını bildirince Resûl-i Ekrem Efendimiz, gümüşten bir mühür üzerine alt alta gelmek suretiyle şu şekilde imzasını da yazdırdı:

"Allah
"Resûl
"Muhammed"
5

Kâinatın Efendisi bu yüzüğünü vefâtına kadar takmıştır. Vefâtından sonra sırasıyla, Hz. Ebû Bekir, Hz. Ömer ve Hz. Osman takmışlardır. Günün birinde Hz. Osman'ın elinden Eris Kuyusuna düşerek kaybolmuştur. Kuyunun bütün suyu çektirildiği halde, bir türlü bulunamamıştır.6

Dipnotlar:

1. Araf Sûresi, 158. Konu ile ilgili olarak diğer âyetler için bkz.: Nisâ Sûresi, 79,170,174; Tevbe Sûresi, 33; Sebe' Sûresi, 28; Hacc Sûresi, 67; Ahzab Sûresi, 40.
2. Sîre, 4:254.
3. İbn-i Kesîr, Sîre, 3:507.
* O zamanlar Rum (Bizans) devlet başkanına Kayser, İran Şahına Kisra, Mısır devlet başkanına Firavun, Yemen hükümdarına Tubbâ, Habeş hükümdarına ise Necaşî denilmekteydi,
4. Sîre, 4:254; Tabakât, 1:258; Ensab, 1:531; Taberî, 3:84; İbn-i Kesir, Sîre, 3:343.
5. Tabakât, 1:258.
6. Buharî, 7:54; Müslim, 3:1658.

Bu içeriği faydalı buldunuz mu?
Yorum yapmak için giriş yapın veya kayıt olun