Günahlarımız olmazsa Allah’ın rahmeti tecelli etmez mi?

- İbrahim bin Ethem Hazretleri Kabe'de hac esnasında bir ara dinlenmek ihtiyacı veya dua etme ihtiyacı hissedince -ki sürekli dua halindedir- zaten. Şöyle dua ediyor:

''Yarabbi! Bana günah işlemeyi nasip etme, duamı kabul eyle ki hiç günah işlemeyeyim.'' şeklinde bir niyazda bulununca şöyle bir nida işitmiş:

''Ey kulum, eğer günahlarınız olmazsa ben, rahmetimi ve ihsanımı neye bahşedeceğim.'' şeklinde.

- Burada bu şekilde bir karşılık alması nasıl yorumlanabilir?

- Yani bir Müslüman açısından günah işlemeye -haşa- sanki teşvik mi vardır, yoksa Allah'ın rahmetinin günahkarlar üzerinde olduğunu mu göstermektir? Büyük bir veli olan İbrahim bin Ethem Hazretleri'nin böyle bir karşılık alması veliliği de göz önünde bulundurularak nasıl değerlendirilmelidir? Yani böyle bir duaya böyle bir karşılık -ki bu rivayet sahih midir o daha önemli bir şey- nasıl açıklanabilir?

Değerli kardeşimiz,

- Evvela, bu menkıbenin sahih olup olmadığını bilemiyoruz.

- Şayet doğru kabul edilirse, manevi olarak aldığı cevap bir ilham eseri olarak değerlendirilmelidir.

- Burada günahlara teşvik yok, insanların günah işleyebilecek şekilde yaratıldığına, bunun bir hikmetinin de Allah’ın affetme, ikramda bulunma, bağışlama, ihsan etme, tövbeleri kabul etmeyi ifade eden “Afuvv, Mükrim, Ğafur, Muhsin, Tevvab” gibi isim ve sıfatlarının tecelli etmesine imkan vermek anlamında olduğuna işaret edilmiştir. Örneğin, Şafi ismi hastalıkları, Razzak ismi açlığı istediği gibi, Ğafur, Tevvab ismi de günahların varlığını ister.

Nitekim bir hadis-i şerifin rivayetinde Efendimiz şöyle buyurmuştur:

“Hiçbir mümin kul yoktur ki, ara sıra işlemeyi âdet haline getirdiği bir günahı olmasın veya dünyadan göçünceye kadar  işlemeye devam ettiği bir günahı bulunmasın. Şüphesiz mümin fitnelere maruz, tövbekâr ve unutkan olarak yaratılmıştır. Hatırlatıldığı zaman hatırlar.” (Suyuti, el-Camiu’s- Sağir, h. no: 10673)

Taberani’nin rivayet ettiği bu hadisi sahih olarak kabul edilmiştir. (bk. Elbanî, sahihu’l-Camii’s-sağir, h. no: 5735)

- Bu hadis insanlara ümit bahşeden bir hadistir. Burada günahlar güzel gösterilmiyor, günah işlemeye müptela olan müminlerin tövbekâr olmaları övülüyor.

Bu hadisin manası, “Allah tövbe edenleri ve temizlenenleri sever.” (Bakara, 2/222) mealindeki ayetin ruhuna da uygundur.

Ayrıca insanların unutkanlık özelliklerine vurgu yapılmasıyla günahkarlara bir mazeret kapısı açılmış gibidir. Demek ki inanan insanların günah işlemeleri,  Allah’a karşı bilerek yapılan bir isyandan çok, o anda duygularına kapılıp  cehennem azabını veya Allah’ın emir ve yasaklarını bir anda unuttuklarından ötürüdür.

- Keza, bu konu “Eğer günah işlemeseydiniz, Allah günah işleyen bir topluluk yaratırdı. Sonra onlar günah işledikten sonra tövbe eder Allah da onları bağışlardı.” (Heyesemi, Zevaid, h. no: 17624) manasındaki hadisin ışığı altında değerlendirilmelidir.

İlave bilgi için tıklayınız:

- “Eğer siz günah işlemez olsaydınız, Allah başka insanlar yaratır ...

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet