Hz. Ebu Bekir ve Hz. Ömer neden ağladı?

- Ümmü Eymen’i ziyaret eden Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer neden ağladı?

Değerli kardeşimiz,

Hz. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre şöyle dedi:

Resulullah aleyhissalatü vesselamın vefâtından sonra Ebû Bekir, Ömer’e:

Kalk, Ümmü Eymen radıyallahu anha’ya gidelim, Resulullah aleyhissalatü vesselamın yaptığı gibi biz de onu ziyaret edelim, dedi.

Yanına vardıklarında Ümmü Eymen ağladı. Onlar:

- Niçin ağlıyorsun? Allah katındaki nimetin Resulullah aleyhissalatü vesselam için çok daha hayırlı olduğunu bilmiyor musun, dediler. Ümmü Eymen:

- Ben onun için ağlamıyorum. Ben Allah katındaki nimetlerin Peygamber aleyhissalatü vesselam için elbette daha hayırlı olduğunu biliyorum. Ben, vahyin kesilmiş olmasından dolayı ağlıyorum, dedi; Ebû Bekir ve Ömer’i de duygulandırdı. Ümmü Eymen ile birlikte onlar da ağlamaya başladılar. (Müslim, Fezâilü’s-sahâbe 103)

Ümmü Eymen, aslen Habeşistanlı olup Hz. Peygamber (asm) Efendimizin babası Abdullah’ın cariyesi idi. Efendimiz daha 4-5 yaşlarında iken annesi Amine’nin bir Medine dönüşü Ebva denilen yerde vefat etmesi üzerine Ümmü Eymen onu dedesine getirmiş ve daima Efendimizin hizmetinde bulunmuştur. Daha sonra Hz. Peygamber onu cariyelikten azad etmiş ve Zeyd İbni Harise ile evlendirmiştir. Üsame İbni Zeyd’in annesidir. Kendisi yalnız başına Mekke’den Medine’ye hicret etmiş bir hanımdır. Peygamber Efendimizden (asm) beş ay kadar sonra vefat etmiştir.

Hz. Peygamber (asm) onun hakkında “Ümmü Eymen benim annemdir.” der, ona annesi gibi saygı gösterir, sık sık ziyaretine giderdi. O da Hz. Peygambere karşı tam bir anne gibi davranırdı.

Hz. Ebû Bekir ve Hz. Ömer’i görünce Ümmü Eymen’in ağlaması, Resulullah Efendimizi (asm) ve onun ziyaretlerini hatırlaması, dolayısıyla onu ahirete göç etmiş olmasından ve ondan ayrı kalmasından duyduğu üzüntüden olabilirdi. Ancak o, kendisine ağlamasının sebebi sorulunca, bunun daha başka bir sebebi, ümmeti ilgilendiren bir yönü olduğunu, ümmet için en büyük hayır kaynağı olan vahyin kesilmiş olmasını düşünerek ağladığını söylemiştir.

Nitekim Übey İbni Kab Hazretlerinin, Allah Teâlâ tarafından anıldığını öğrenmesi sonucu ağlaması (bk. Müslim, Müsafirin 245) ile Ümmü Eymen’in, vahyin kesilmesine ağlaması bir arada düşünülecek olursa, ashab-ı kiramın, Allah’a olan sonsuz sevgi, saygı ve haşyetlerini anlamak kolaylaşacaktır. Buna göre:

- İlahî lütuf ve ihsanın kesilmesi gözyaşı dökülecek yegâne olaydır.

- Kadını ve erkeğiyle sahabe-i kiram Allah Teâlâ’ya olan sevgi, saygı ve korkuları sebebiyle ağlarlardı. (bk. İmam Nevevi, Riyazü's-Salihin Tercüme ve Şerh, H. No: 361)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet