Peygamberimizin dedesi, çocuklarına neden put isimleri vermiş?

- Hz. Muhammed'in ailesi (dedesi Abdulmuttalip) Hanif dinindendir deniyor. Fakat Peygamberimizin amcalarına put adları verilmiş sebebi nedir?
- Abdülmenaf (Ebu Talip) Abdüluzza (Ebu Leheb) Abdülkâbe (el Mukavvim)
- Tek ilah olan Allah'a inanan Hanif dinine mensup Abdulmuttalip'in oğullarına bu isimleri koymasının anlamı nedir, nasıl açıklanabilir?

Değerli kardeşimiz,

Abdülmuttalib, üstün karakterli, inançlı, iyi kalpli, bir insan, adil bir reisti. Ömrünün sonuna doğru puta tapmayı terk etmiş, içkiyi bırakmış, Kabe’nin çıplak olarak tavaf edilmesini yasaklamıştır. 

Ayrıca, Allah’ın varlığına, ceza ve mükâfat yeri olarak ahiretin mevcudiyetine inanmış, zaman zaman Hira mağarasına çekilip ibadetle meşgul olmuştur.

Abdülmuttalib, Kur'an-ı Kerîm’de haber verilen Fil Vakası’nda, Kabe’yi yıkmaya gelen Ebrehe ile müzakerelerde bulunmuş ve "Kabe’yi, sahibinin mutlaka koruyacağını" ona hatırlatmıştı. (bk. Sîre, 1/51-53; Tabakât, 1/92)

Demek ki, Abdülmuttalib’in, çocuklarının ismini koyduğu gençlik zamanlarındaki düşünceleri daha sonra değişmiş, Hanif dinine uygun olarak tevhid inancını benimsemiş ve bu inanç üzere vefat etmiştir.

Kaynaklar:

- İbn Hişâm, es-Sîre (nşr. Mustafa es-Sekka v.dğr.), Kahire 1375/1955, I, 50, 51, 56 vd., 112, 117, 145, 150, 160-163, 177, 178, 179, 183, 189.
- İbn Sa‘d, et-Tabakatü’l-kübrâ (nşr. İhsan Abbas), Beyrut 1388/1968, I, 25, 81 vd., 117-119.
- İbn Kuteybe, el-Maârif (nşr. Muhammed İsmâil es-Sâvî), Kahire 1353/1935 → Beyrut 1390/1970, s. 33.
- Ya‘kuabî, Târîħ (nşr. M. Th. Houtsma), Leiden 1883 → Beyrut, ts. (Dâru Sâdır), I, 246 vd.
- Taberî, Târîħ (nşr. Muhammed Ebü’l-Fazl), Kahire 1960-70 → Beyrut, ts. (Dâru Süveydân), II, 246-251.
- İbn Saîd el-Endelüsî, Neşvetü’t-tarab fî târihi câhiliyyeti’l-Arab (nşr. Nusret Abdurrahman), Amman 1982, I, 330-333.
- İbn Hacer, el-İsâbe (nşr. Ali Muhammed el-Bicâvî), Kahire 1390-92/1970-72, V, 250-251.
- Diyârbekrî, Târîhu’l-hamîs, Kahire 1283 → Beyrut, ts., I, 253.
- M. Hamîdullah, İslâm Peygamberi, I (trc. M. Said Mutlu), İstanbul 1966, s. 33, 36, 42.
- Muhammed Bâlî Efendi, Sübülü’s-selâm fî hukmi âbâi Seyyidi’l-enâm, İstanbul 1287, s. 86-90, 95-97, 99-101.
- M. Âsım Köksal, İslâm Târihi (Mekke Devri), Ankara 1966, s. 20-22, 28, 34, 42, 47, 67, 70.
- Cevâd Ali, el-Mufassal fî târîhi’l-Arab kable’l-İslâm, Beyrut 1968-72, IV, 73-81.

(bk. TDV İslam Ansiklopedisi, Abdülmuttalib md.)

Selam ve dua ile...
Sorularla İslamiyet